Stosunek ludzi do metafizyczności jest bardzo zróżnicowany i uzależniony od wielu czynników, takich jak kultura, wykształcenie, doświadczenia życiowe i osobiste przekonania. Jedni ludzie bardzo mocno wierzą w sacrum i szukają go w swoim życiu poprzez praktykowanie religii, medytację czy modlitwę. Dla nich duchowość jest ważnym źródłem pocieszenia, siły i nadziei.

Inni natomiast nie czują potrzeby poszukiwania duchowości i nie wierzą w jego istnienie. Dla nich liczą się bardziej rzeczy materialne i naukowe niż duchowe. Jest też grupa osób, które nie są zdecydowane i poszukują odpowiedzi na pytania dotyczące sensu życia, ale jeszcze nie znalazły jednoznacznej odpowiedzi.

To, w jaki sposób definiujemy i doświadczamy metafizyczności, jest indywidualnym wyborem. Przykłady duchowych praktyk i przekonań mogą obejmować modlitwę, medytację, jogę, pracę z oddechem, uważność i wiele innych. Ci, którzy praktykują duchowość, często znajdują pocieszenie i inspirację w badaniu innych tradycyjnie duchowych czynności, takich jak czytanie świętej literatury, chodzenie do kościoła lub wykonywanie rytualnych obrzędów.